“İyi geçen bir yaşam mutlu bir ölüm getirir.” Diyor ünlü ressam ve heykeltıraş Leonardo da Vinci. “Ölümün de mutluluk getirdiği nasıl söylenebilir? ” diyeceksiniz. Vakitsiz gelen bir ölümün ardından bu sözün haklılığına tanık olduk dün. Değerli kardeşim Mustafa Güngör’ün cenazesini Rahmet-i Rahmana tevdi etmek üzere Kızılcaavlu mahallesinde idik. Tire’nin en uç mahallesinde katıldığım üçüncü cenaze töreniydi bu. Öyle sanıyorum ki Kızılcaavlu, Kızılcaavlu olalı böyle kalabalık görmemiştir.   Mustafa Güngör’le tanışıklığımız ve dostluğumuz Büyük Tire Gazetesiyle yaşıttır. Yaklaşık yirmi yıla dayanır. Sanırım Bornova Belediyesindeki görevinden ayrıldıktan sonra memleketi Tire’ye gelip yerleşmiş ve inşaat sektöründe faaliyete başlamıştı. Gazetemizin ilk sayılarından itibaren en sadık takipçilerimizden biri olmuştu. Büyük Tire’yi Tire’nin aynası gibi görmüş ve desteklemeyi görev bilmiştir. Özellikle siyasi faaliyetlerin içinde yer almaya başladıktan sonra Gazetemize olan ilgisi daha da artmıştır diyebilirim. Gazetemizin çok yönlü amaçları doğrultusunda yayın yapması , Tire’nin ortak platformu olmasından asla rahatsızlık duymamış, yayın politikamızın doğruluğuna her zaman saygı duymuştur. Fikir olarak yüzde yüz aynı pencereden bakmayışımızı dert edinmemiştir. Bizi birbirimize yakınlaştıran en büyük ortak noktamız; siyasi görüş birliği değil, Tire’miz ve ülkemize olan sevdamız olmuştur. Bunun en güzel örneğini bir anıyla açıklamaya çalışayım : Bir yerel seçimde adaylara ve olaylara bakış açımızdaki farklılıklar nedeniyle iptal ettiği Gazetemiz aboneliğini bir ay geçtikten sonra “ Şevket Abi bir elemanınızı yollayın da aboneliğimizi yenileyelim “ şeklinde dostluk elini tekrar uzatmasını gösterebilirim. Çevresiyle ayrı düştüğü her konuda oluşan kırgınlıkları nahif davranışlarıyla onarmasını bilmiştir.   Mustafa Güngör gönülden bağlı kaldığı, mensubu bulunduğu partisine her türlü desteği fedakarca yapmaktan asla çekinmemiş, parti farkı gözetmeksizin bütün hemşehrilerinin derdini dert edinmiş, darda bulunanlara en geniş şekilde destek olmuştur. Özellikle kırsal kesimlerdeki vatandaşların en büyük çözüm ortağı olabilme gayretini göstermiştir.   Mustafa Güngör Cumhurbaşkanı adayı Sayın Muharrem İnce’ye o kadar büyük hayranlıkla bağlanmış ve belki de Sayın İnce’nin bu yolda en büyük destekleyicisi olmuştu. Perşembe günü üç günlüğüne Kuşadası’na gitmiştim. Gittiğim gün bu kahredici vefat haberini alır almaz son görevimi ifa etmek üzere Cuma sabahı Tire’ye döndüm. Dönerken de aklım hep Sayın Muharrem İnce’deydi. Her an yanında bulunmayı bir görev bilen Güngör’ün cenazesine katılıp vefa borcunu ödeyecek miydi Sayın İnce. Mutlaka gelmeli, bu vefa abidesi dostuna son görevini ifa ederek vefanın karşılıklı olduğunu göstermesi gerekir diye düşünmüştüm. Yanılmadığımı Kızılcaavlu’daki mahşeri kalabalığın arasında Muharrem İnce’yi görünce, işte gerçek dostluk bu diyerek rahatlamıştım.   Mustafa Güngör özellikle son iki yıl daha çok sosyal yardımlarıyla anılır oldu. Ramazan başlangıcında kırsal ve merkezi mahallelere 20 binden fazla ekmek dağıtarak vatandaşlara yardım elini uzatmıştı. Son görüşmemizde “Kızılcaavlu köyünün tamamına yemek vererek helalık isteyeceğim.” Demişti. Evet dün Kızılcaavlu köyünde herkese pide ikram edildi. Ama neylersiniz ki Sayın Güngör’ün sıcak ve sevecen yüzü yoktu. Herkes bu veda yemeğini hüzünle ve boğazı düğümlenerek yedi.   Bir özlü sözde şöyle denilir; “Sen doğarken ağlamış, herkes bayram etmişti. Öyle bir hayat yaşa ki öldüğünde herkes ağlasın, sen de gülümse.” İşte hayatın özü bu olmalı. Dün Kızılcaavlu’da büyük hüzün vardı. Herkes dünyalık haklarını helal ederek uğurladı Mustafa Güngör’ü. İnşallah mekanı cennet olacaktır.