Duymak istemediğimiz, görmek istemediğimiz bir konudur çocuk istismarı. Ama maalesef artarak devam eden bir olgudur çocuk istismarı. Bu vakaların her birinin hala yok sayılmaya çalışıldığı günümüz coğrafyasında insanımızın artık kafasını kumdan çıkarmasının vakti çoktan geldi de geçmiştir  bile. Bunun adına iyi niyet demek fazlasıyla iyimser bir yaklaşımdır. Bunun adı gerçeklerden kaçmak, yüzleşmekten korkmak, daha da ötesi sorumsuzluktur. PEDOFİLİ NEDİR?                                  Pedofili son yıllarda dünyada ve Türkiye’de çocuk istismarının en önemli problemidir. Dünya Sağlık Örgütü (WHO) pedofiliyi; bir yetişkinin bilerek veya bilmeyerek yaptığı, çocuğun sağlığını fiziksel ve psikolojik gelişimini olumsuz yönde etkileyen davranışlar olarak tanımlamıştır. Pedofili, Amerikan Psikiyatri Birliği tarafından 1994 yılında bir parafilik(cinsel sapkınlık) bir mental bozukluk olarak belirlenmiştir. Parafilinin özelliklerinde tekrarlayan, yoğun cinsel uyarılar vardır. Fakat bu uyarılar insan olmayan objelere, çocuklara ve ya diğer kabullenilmesi mümkün olamayacak  yetişkinlere gibi normal cinsel hayatın dışındadır. KİMLER RİSK ALTINDA İstismara uğrayanların durumları incelendiğinde bu durumun sebepleri arasında en çok yoksulluk, işsizlik, sosyal desteğin olmaması veya zayıf olması, aile içindeki geçimsizlik ve şiddetin varlığı, evde çok sayıda çocuk olması gibi etkenler sıralanıyor. ÇOCUKLAR NASIL İSTİSMAR EDİLİR? İstismarın da tam olarak ne olduğunu bilmiyoruz kanısındayım. İstismar deyince halkın gözünde sadece cinsel istismar anlaşılıyor. O halde söze “istismar nedir?”den başlayalım. Konuyla ilgili doğru bir tanım yapmazsak, nerelerde hata yaptığımızı anlamakta güçlük çekeriz. Çocuk Hakları Sözleşmesi’ne göre “ 18 yaşın altındaki her insan çocuk sayılır”. İstismar ise WHO’nun (Dünya Sağlık Örgütü) 1985’de yapmış olduğu tanıma göre ise “çocuğun, sağlığını, fizik gelişimini, psikososyal gelişimini olumsuz yönde etkileyen davranışlar çocuk istismarı” olarak kabul ediliyor. Tanım aynı zamanda çocuğun istismar veya şiddet olarak algılamadığı  veya yetişkinlerin istismar olarak kabul etmediği davranışları da içine alıyor. Davranışın mutlak, çocuk tarafından algılanması veya yetişkin tarafından bilinçli olarak yapılması şart değil. ÇOCUK İSTİSMARININ ÇEŞİTLERİ Duygusal İstismar: Çocuğun sözel yolla psikolojik yaralamaya duygusal istismar denilmektedir. Duygusal istismara örnek olarak; bağırma, alay etme, suçlama, ilgi göstermeme, çocuk yokmuş gibi davranma, tehdit etme, küsme, isim takma, utandırma olarak sayılabilir. Duygusal istismar genel olarak diğer istismar türleri ile birlikte görülebilmektedir. 2.Fiziksel İstismar: Kaza dışı çocuğun bedeninde sıklıkla yara izleri gözlemlenir. Fiziksel istismar; vurma, ısırma, tokat atma, tekme atma, boğma, fırlatma, dövme, çocuğun üzerinde sigara söndürme gibi zarar verici davranışları içermektedir. 3.Cinsel İstismar: Çocukta cinsel istismar yetişkinin çocuk ile ilişkiye girmesi veya cinsel herhangi bir davranış için kullanmasıdır. Pornografiye maruz bırakma, çocuk pazarlama, teşhir, çocuğu çıplak olarak izleme, ensest ilişki, oral temas, dokunma cinsel istismar kapsamındadır. 4.İhmal Etme: Çocuğun fiziksel ihtiyaçlarını karşılamamadır. Çocuğu gözetimsiz bırakmak, güvenli ortam sağlamamak, yemek-su ihtiyaçlarını sağlamamak, mevsime uygun kıyafet giydirmemek, terk etme, temizliğinin sağlanmaması ihmal etme davranışlarından sayılmaktadır.  ( Devam edecek )