1973 yılı Ağustos ayının ortalarında MEB DE çektiğimiz kura İle Erzurum İli Olur İlçesi Aşağı Karacasu Ortaokulu’nun ilk öğretmeni ve Müdür vekili olarak göreve başladım.   İlk yıl 50 civarında öğrencim oldu. Vefalı öğrencim Binali Vardağ’ın İzmir -Aydın otoyolunun inşaatında topoğraf olarak çalışırken Tire’ye ziyaretime gelmesiyle uzun yıllar ilk görev yerimle kesilen irtibatım bu sayede yeniden tesis edildi.   Binali sayesinde hem Karacasu halkından hem de ilk öğrencilerimden Yücel Şahin, Dursun Sancar, Cengiz Vardağ, Vasıf Beken , Kadir Şahin olmak üzere i0 un üzerinde öğrencimle yeniden irtibatımız kuruldu, Hepsi de öğrenimlerine devam etmiş, toplumumuza güzel hizmetler yapabilecek makamlara yükselmişler.   Bir öğretmen olarak bundan daha güzel bir ödül olabilirler mi? Hele Kadir Şahin in Facebook mesajında “Hocam beni hatırladınız mı” şeklindeki sorusu üzerine” Kadir seni nasıl unutabilirim ? Sen sabah ahıra girer hayvanların altlarını kürür, yemini, suyunu verir, camiye gider sabah ezanını olur, müezzinlik yapar, kahvaltısını da yaparak okula gelir, okulun da en başarılı öğrencilerinden biriydin. Seni unutabilmek mümkün mü Kadir? demiştim, Kadir İlahiyat Fakültesini bitirmiş, dini konularda üç dört adet de kitap yazmış. Şiire de meraklı Kadir. Binali arkadaşı Kadir’in Erzurum ağzıyla yazdığı GURBETE SON MEKTUP ADLI ŞİİRİ. Facebook da nakletmiş. Ben çok beğendim, umarım siz de beğeneceksiniz.     Binali Vardağ’ın Gönderisi: “GURBETE SON MEKTUP” Oğlum Osman! Ben hastayam yatirem Gözüm görmir kalemi zor tutirem Selâm edir gözlerizden öpirem Epeydir heberiz almirem oğul Gözlerim yollarda gülmirem oğul.   Gelin hanım çoluk çocuk neydirler İnşaallah koni - komşi eydirler Siz gideli veran oldi bu yerler Ben niye bir rahat olmirem oğul? Ağlirem ağlirem gülmirem oğul.   Gülnaz gelin yaşmağıni aştimi Ecep torunlarım yoldan şaştimi Bele şeyler aklıma bir düştimi Aklım oynar diye dalmirem oğul Derdimden ağlirem gülmirem oğul.   Duydum orda komşiluk ne yoğimiş İnsanlari birbirinden soğumiş Arsızluklar hırsızluklar çoğimiş Sen beni çağırma gelmirem oğul Günlerdir ağlirem gülmirem oğul. Kul Allah’a değil kula kul olmiş   Gurbet kapilari çıkar yol olmiş Paramız erimiş bitmiş pul olmiş Neye? Niçün? Neden? bilmirem oğul Aylardur ağlirem gülmirem oğul. Evel buralarda her şey gözeldi   Şindi köylerde de ehlâk bozuldi Sevgi sayği ahde vefa azaldi Eylüge karşiluk bulmirem oğul Ben neden bir türli gülmirem oğul? Çalişa çalişa belim büküldi   Sakalım ağardi saçım töküldi Gözden ferman dizden derman çekildi Derin bir uykıya dalmirem oğul Her gece ağlirem gülmirem oğul.   Kurak getti torpaklar hep yarıldi Tilifon etmediz anan darıldi Recep emmin selâsi dün verildi Yıllara direnir yılmirem oğul Yıllardur ağlirem gülmirem oğul.   Anayın sorirsez epey yaşlandi Dedim “oğlun gelmiş” ele hoşlandi Hesretizden yandi yandi haşlandi Orya gelmek ister salmirem oğul Ben zeten ağlirem gülmirem oğul.   Bu son mektubumdur bilirsez eger Son bir kez görürüz gelirsez eger “Eman baba öl get” diyirsez eger Ölüm kurtuluş ya! ölmirem oğul Çilemi çekirem gülmirem oğul. A. KADİR ŞAHİN