Başlıktaki ifade  daha çok  “geliyor” şeklinde sonuçlandırılır ama  ben “gidiyor” şeklinde  bitiriyorum.  Cumhurbaşkanı da bu gerçeği görmüş olmalı ki ettiği yemini unutup , meydanlara inerek canhıraş bir tavırla  muhalefetin her kanadına söz yetiştirmeye çalışıyor. Hem tarafsız olduğunu söyleyeceksin, hem de AKP hariç her partiye  her türlü eleştiriyi seçim meydanlarında dillendireceksin. Kimse kusura bakmasın, ben bunu aklımla alay edildiğini düşünerek  kabul edemiyorum. Meydanları boş mu bırakacağız ?diyor Sayın Cumhurbaşkanı. Ahmet davutoğlu var ya. Yoksa başımıza getirdiğiniz Sayın Davutoğlu’nu adam yerine koymuyor musunuz?  Bu sözünüzle  kendinizi çok zor duruma soktuğunuzun farkında değil misiniz? Demek ki seçime yaklaştığımız bu günlerde yapılan mitinglerde ne açıldığı, neyin temeli atıldığı zikredilmeden 50 -100 hatta bazı mitinglerde 200 - 300 tesisin açıldığı iddia edilerek veya  üç beş yıl önce hizmete girmiş bazı tesisleri de üçüncü beşinci kez açarak meydanı muhalefete bırakmayarak AKP’ye destek veriyorsunuz. Nerede kaldı tarafsızlığınız? Ben “Cumhurbaşkanım”  diyeceğim kişinin Anayasaya  göre yaptığı yemine sadakat gösterip göstermediğine bakarım. AKP’nin Cumhurbaşkanı gibi davrandığınız sürece sizi Cumhurbaşkanım olarak göremeyeceğimi ilanen duyuruyorum. Sistemimiz Cumhurbaşkanını denge unsuru olarak görür ve ülke nüfusunun tamamını temsil etmekle görevlendirilmiştir. Siz tutum ve davranışlarınızla bu güne kadar iş başına gelen en taraflı Cumhurbaşkanı görünümündesiniz. Bu nedenle 77 milyon insanımızı birleştirici ,kaynaştırıcı , kucaklayıcı olamıyorsunuz. Ülkede  gerilimin, zıtlaşmanın, kamplaşmanın müsebbibi gibi görünüyorsunuz ve Allah muhafaza yaşanabilecek büyük bir çatışmanın  sebebi bile olabilirsiniz. Yarın Türk seçmeni  destek verdiğiniz partiyi görevden uzaklaştırıp  başka bir partiyi iktidara getirse siz oturduğunuz o yüce makamda nasıl oturabileceksiniz? Hem AKP’yi destekleyip, o parti adına oy istemeniz  ters tepiyor farkında mısınız?  Ben AKP ‘ye oy verecek olsam sayenizde başka partiye verirdim. Nitekim  yıllar önce böyle bir nedenle  bir başka partiye oy vermiştim, ibret – i alem için geçmişe ait bir anekdotu nakletmek istiyorum: Yıl 1983, 12 Eylül ihtilalinin ardından  1982 Anayasası kabul edilmiş, 1983 yılında da milletvekili genel seçimine gidilecekti.  İhtilalin güçlü lideri Evren Paşa  Anayasa referandumu ile  Cumhurbaşkanı seçilmiş ve önce iki parti kuruluşuna izin verilmişti, daha sonra seçim kazanma ihtimali verilmeyen Özal’ın partisi ANAP ‘ın da lütfen seçimlere katılmasına iznin verilmişti. Böylece Emekli Orgeneral Turgut Sunalp’in başında bulunduğu  Milliyetçi Demokrasi Parti, Necdet Calp’in Halk Partisi, Turgut Özal’ın Anap’ı seçimlere girecekti. TV ekranlarında liderler tartışmalara katılmış, parti olarak kimin neler yapabileceğini vatandaş açık ve net bir şekilde izleme fırsatı bulmuştu. Özal bu tartışmaların  galibi gibi görünüyordu. Ama buna rağmen devlet destekli Sunalp’in MDP’si favori sayılabilirdi. Tıpkı bugünkü gibi Anayasa üzerine yemin etmiş Cumhurbaşkanı  seçimlere üç gün kala TV ekranından adını anmamakla birlikte  MDP’ye oy isteyince TV başında haberleri izleyen bu satırların yazarı gayri ihtiyari  fırlayarak TV’nin üzerine yürüdü. Neredeyse siyah beyaz TV mize yazık olacaktı. Özetle zavallı TV’yi kırmamak için kendimi zor tuttum. Halbuki kendi partisini oy pusulasında göremeyen bir kişi olarak ehven-i şer deyip  MDP’ye oy vermeyi düşünüyordum. Gittim Özal’ın Anap’ına oyumu verdim. Vatandaşın görüşlerine saygı duymayanlara, Anayasal görev ve yetkilerini kötüye yoranlara,  bu tepkim galiba en anlamlı cevap olmalıydı. Sonuç;  Özal bekli de bu tepki oylarıyla seçimi kazandı. Gördüğüm kadarıyla tarih tekerrür etmek üzere.