Sanırım bu ahir zaman hazanı Ne okuyan kaldı, ne de yazanı Gitgide bozuldu  dünya düzeni Yaşanacak hal kalmadı dünyada.   Bizden dediğimiz hep bizi yıktı İyilik altından kötülük çıktı  Sağlam sandığımız  çok çürük çıktı Tutunacak dal  kalmadı dünyada   Çöktü kara duman dağlar perişan Ölüler perişan, sağlar perişan Bülbüller gurbette bağlar perişan Koklanacak gül kalmadı dünyada   Haklı haksız ile girmiş kol kola El ele vermişler çıkmışlar yola Akıl olacak ki doğruyu bula Gidilecek yol     kalmadı dünyada.   Bilirim sözlerim oldukça nahoş Çiçekler zehirli      arılar sarhoş Kovanlar kırılmış petekler bomboş Yenilecek bal   kalmadı dünyada   Çobanlar sürüyü kurda veriyor Köyün köpekleri  boşa ürüyor Başıboş köpekler    yolda yürüyor Yedirecek yal   kalmadı dünyada   Zirvede zalimler kin, nefret, gurur Mazlumlar, masumlar Ağlayıp durur Eğriye eğridir Doğru doğrudur Söyleyecek dil  kalmadı dünyada.   Abdülkadir ne söylesin ne diye Saklayana bu sözlerim hediye Arslan sandığımız döndü kediye Güvenecek kul kalmadı dünyada.   A. KADİR ŞAHİN