Söz olmasa, ne yapar, meramımızı nasıl dile getirirdik? İnsanoğlu işaretle anlaşmaya kalksaydı, pandomim sanatı dışında, uygarlığın kırıntısı olmazdı.  Söz çok önemli, ulvi  bir sözcüktür. Öyle ulu orta kullanmaya gelmez. Ağızdan çıktı mı bitti, artık onu tutmanın imkan ve ihtimali yoktur. Nice arkadaşlıkların, evliliklerin bitimine yol açmıştır. Güzel  söz söyleyen toplumda, özellikle de kadınlar arasında itibar görse de, yerli yersiz söz sarf edenlere boşboğaz denir ki; zam görmekten helak olmuş soğandan beterdir. Ama bundan da beteri, "verdiği sözü" tutmamaktır. Söz, namustur biz de. Sözünden dönene "dönek" denir ki; "O soğan" olmak bile bundan daha iyidir. İyisi mi ya söz vermeyin, ya da söz verdinizse ne pahasına olursa olsun verdiğiniz sözü tutun. Yalancı pehlivandansa sözünün eri olmak yeğdir."Amaan sen de, isteyen istediğini desin, ben kârımı bilirim" diyorsanız size sözümüz yok. Varın bildiğinizi okuyun, bizim kitabımızda dönekliğe yer yoktur.   Sözü sohbeti yerinde olan nasıl makbulse, sözü ağzında geveleyen, sözünü tartmadan konuşan, balla da olsa karşısındakinin zırt pırt sözünü kesen, sözünü ağzına tıkayanlar hoşa gitmez. Söz yarışına girip sözü bir türlü bağlayamayıp, boş konuşmaktansa susup dinlemek yeğdir. Boşuna mı söz gümüşse sükût altındır, denmiş? Parayla, gözdağıyla geçirilen sözlerin hükmü de geçicidir, aslolan o kişinin sözünün geçmesidir. Sözünü bilmezlerdense, kırıcı olmalarına rağmen sözünü sakınmayanları yeğlerim. Söz kesmek, evliliğe giden yol da iyidir de, karşısındakinin sözünü kesmek kavgaya bile yol açabilir. Gençliğimde en çok, söz olmasından, söz çıkmasından, korkardım. Şimdi umursamıyorum; verdiğim sözden dönmedim ki korkayım.   Konuşmalarınız eyleme geçmiyor, söz de kalıyorsa kötü. O yüzden sözünü tartarak söylemek çok önemlidir. Önceden tedbir alıp, "Sözüm meclisten dışarı" diye söze başlamak akıllıca olur. Hele meclis içinde sözlerinize daha da dikkat etmelisiniz, herkes farklı manâlar çıkarmamalı söylediklerinizden. Bizler bir dikkat etmek zorundaysak, bizi yönetenler bin dikkat etmek zorundadır. Hepimizin eğitimi, sağlığı, güvenliği, yaşamından O'nlar sorumludur. Lütfen büyüklerimiz sözlerinizle sarın, kucaklayın bizi. Ama söz de kalmasın. Sevin bizi, parça bölük değil, hepimizi sevin. Sevgiye açız biz, barışa, kardeşliğe. Su küçüğün söz büyüğünmüş. Su da sizin olsun, söz de; kucaklayın, sevgiyle sarın bizi elverir.   İnanın bazen filozofun dediği gibi: Politikacılarla askerler olmasa dünya güllük gülisstanlık olurdu." sözüne inanasım geliyor, siz ne dersiniz?"