Daha anasından doğarken ağlar İnsan bu dünyaya geldiği zaman. Onunla şenlenir bahçeler bağlar Beş-on yaşlarına girdiği zaman.   Herşeye inanır hayele kanar Yalan bir aşk ile ciğeri yanar Kendini dünyada yenilmez sanar On beş yirmilerde vardığı zaman.   Şimşek gibi çakar sel gibi coşar Hedeften hedefe yel gibi koşar Yerinde duramaz çok hızlı yaşar Yaşı otuzlarda olduğu zaman.   Çoluk-çocuk, evlat-ıyal büyürler Gelir çatar davetler ve düğünler Ne güzeldir o günlerde öğünler! Yaşı kırklarında kaldığı zaman.   Hayatın yükünden bir an yorulur Gençliğin gidişi biraz zor olur Engin akan sular gibi durulur Yaşı ellilere erdiği zaman.   Geçim derdi geçmez daim var olur Saçları ağarır, başı kar olur Yaz biter de sanki sonbahar olur Yaşı altmışlara vardığı zaman.    Saçları, dişleri dökülür bir bir Gözden ferman, dizden derman çekilir Derdin biri gider diğeri gelir Yaşı yetmişleri bulduğu zaman.    Gün günü aratır âhlar, amanlar Gafletle geçmiştir onca zamanlar Geriye bakınca gerçeği anlar Yaşı seksenleri gördüğü zaman.   Elleri titrer de baston tutamaz Gündüzün gezemez, gece yatamaz Hiç kimseye derdini anlatamaz Yaşı doksanlara vardığı zaman.   Hayat sergüzeşti hep yalan olur Ne kimseye yârdır ne yaran olur Ne arayan olur, ne soran olur Yaşı yüz-on ları bulduğu zaman   "Hey gidi günlerim hey!" Diye diye Abdülkadir ne söylesin ne diye? Ölüm O'nun için olur hediye Vade tamam olup dolduğu zaman.