İzmir'in Tire ilçesinde 1200'lü yıllarda urgan üretim merkezi olarak kurulan Tire Çarşısı, uzun yıllar boyunca Osmanlı Donanması'nın halat ihtiyacını karşıladı ve Cumhuriyet döneminde de urgan merkezi olma özelliğini korudu. Çarşıdaki ustaların ürettiği urganlar uzun süre İstanbul ve İzmir'deki şehir hatları vapurlarında kullanıldı.

İpek Yolu güzergahında bulunması nedeniyle el sanatlarının da merkezi konumundaki tarihi çarşı, gelinlikçileri, semercileri, yorgancıları, keçecileri, nalıncıları ve bunlara mal getirip götüren tüccarlarıyla asırlarca bölge ekonomisinin adeta can damarı oldu.

TEKNOLOJİYE YENİK DÜŞTÜ

Teknolojinin gelişmesiyle fabrikasyon üretimin artması ve ustaların mesleği devam ettirecek çırak bulamaması nedeniyle zamanla çarşıdaki zanaatkarların sayısı azaldı. El emeğiyle üretilen eşyalara olan talebin azalması da çarşı esnafını olumsuz etkiledi. 

Her geçen yıl talebin azalması tarihi çarşıdaki dükkanların birer birer kapanmasına yol açtı. Öyle ki urgan üretim merkezi olarak kurulan tarihi çarşıda tek bir urgan ustası dahi kalmadı. Tarihi çarşıda, uzun emekler sonucunda ortaya çıkan süslü nalınlar, nakışlı yorganlar, işlemeli keçeler ve deri semerler ustalarının elinde belki de son kez hayat buluyor.